- μενεκράτης
- Όνομα ιστορικών προσώπων.
1. Γιατρός από τις Συρακούσες (4ος αι. π.Χ.). Ο Αθήναιος αναφέρει στο έργο του Δειπνοσοφισταί ότι ο Μ. γυρνούσε στους δρόμους με συνοδεία τους ασθενείς που είχε γιατρέψει από την επιληψία, απαιτώντας από αυτούς να τον λατρεύουν όπως τον Δία. Λέγεται ότι όταν κάποτε υπηρετούσε στην αυλή του βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππου, εκείνος τον ρώτησε τι έμενε ακόμη κατά τη γνώμη του για να θεωρήσει τον εαυτό του τέλειο και εκείνος του απάντησε: «Η φρόνησις».
2. Γεωγράφος (4ος αι. π.Χ.). Καταγόταν από την Ελαία της Μικράς Ασίας. Έζησε την εποχή του Πτολεμαίου του Λάγου (323-283 π.Χ.) και ήταν μαθητής του Ξενοκράτη. Τα έργα του τιτλοφορούνται Κτίσεις και Περίοδος Ελλησποντιακή.
3. Ποιητής από τη Σμύρνη. Έχουν σωθεί δύο επιγράμματά του στην Παλατινή Ανθολογία.
4. Γραμματικός και ποιητής από την Έφεσο. Είχε γράψει στίχους για τη γεωργία.
5. Ποιητής κωμωδιών. Η Σούδα αναφέρει το έργο του Μενέκτωρ ή Ερμιονεύς.
6. Γραμματικός και ποιητής (4oς ή 3oς αι. π.Χ.). Αναφέρεται από μερικούς ότι ήταν δάσκαλος του ποιητή Άρατου, το πιθανότερο όμως είναι ότι απλώς σχετιζόταν φιλικά μαζί του. Έγραψε το ποίημα Έργα επηρεασμένος από την τεχνοτροπία του Ησίοδου και ένα άλλο σχετικά με τη μελισσοκομία, με τον τίτλο Μελισσουργικά.
7. Γλύπτης από τις Φθιώτιδες της Θεσσαλίας (2ος αι. π.Χ.). Είναι γνωστός από δύο υπογραφές του, χαραγμένες σε βάθρα που βρέθηκαν στους Δελφούς. Το ένα από αυτά στήριζε τον ανδριάντα του Αριστοκράτη, ο οποίος υπήρξε νικητής της πυγμαχίας στα Πύθια και το γλυπτό στήθηκε προς τιμήν του από τους Οπούντιους και τους Λοκρούς γύρω στο 200 π.Χ. Το δέυτερο βάθρο στήριζε έναν ανδριάντα ιππέα του Μ. Μινούκιου Ρούφου, ανατεθειμένο από τους κατοίκους των Δελφών γύρω στο 107 π.Χ. Ο Μ. συνεργαζόταν πιθανότατα με τον γιο του, Σώστρατο.
8. Μ. Τιβέριος Κλαύδιος Κυρίνος (1ος αι. μ.Χ.). Διετέλεσε γιατρός στην υπηρεσία των αυτοκρατόρων Κλαύδιου και Νέρωνα. Έγραψε πολυάριθμα (γύρω στα 155) βιβλία, σχετικά με απλά φάρμακα για την καταπολέμηση διαφόρων ασθενειών. Ειδικότερα, το διάχολον έμπλαστρον, μέσο για τη θεραπεία σκληρύνσεων των μαστών και άλλων παθήσεων, είναι γνωστό έως σήμερα.
* * *μενεκράτης, -ες (Α)αυτός που μένει και κρατεί, που αντέχει («στῡλος μενεκράτης», Διον. Τραγ.)[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. μενε- (βλ. μένω) + -κράτης (< κράτος), πρβλ. αριστο-κράτης, δημο-κράτης].
Dictionary of Greek. 2013.